Wadlopen en omvallen

Donderdag 19 augustus, 2021, Met de Zeekat en de Sixpack varen we ’s morgens vroeg met hoogwater naar Schiermonnikoog om droog te vallen op het Wad.

Eindelijk zal ik eens op het Wad lopen! Frank is vooral benieuwd hoe de Zeekat zich zal houden met droogvallen. Een leuk experiment, een nieuw avontuur! Vlak voor de haven van Schiermonnikoog varen we kordaat een plaat op, droppen het anker en…hopla: fluitje van een cent! Toch? De natuur doet de rest! Ondertussen genieten we van wat er te zien is. Een lepelaar naast de boot! En kijk daar: wát een schilderijtje!

Als het water tot enkeldiep gezakt is, waden we naar de Sixpack, waar koffie wordt gezet. “Prachtig zoals onze Zeekat balanceert op één poot hè!” zeg ik bewonderend. Frank staat in het gangboord te kijken. “Daar gáát ie” hoor ik hem zeggen…

Frank vaart terug met de bijboot om de koelkast, die op gas draait, uit te zetten en het water uit de toiletpot te laten stromen. Ontploffingen en overstromingen zijn zo uitgesloten. Ons experiment met de boot is geslaagd; de boot omgevallen. Overnachten doen we maar in de haven. Het tij is gunstig: begin van de avond is het weer hoogwater.

Maar voorlopig hebben we nog uren de tijd. Na de koffie trekken we onze laarzen aan. Nu gaan we dus Wadlopen. Eerst een rondje om de Sixpack, die rotsvast rechtop staat op zijn twee kimkielen, en een rondje om de Zeekat, die lui op zijn zij ligt. Sjomp-sjomp doen onze laarzen… en zakken onverwacht diep in het slijk waar ze zich hardnekkig vastzuigen. Een passerend meisje pakt het praktischer aan…

Na een lange wandeling op het eiland komen we terug en modderen ons weer een weg naar de boot. In de kuip wachten we op het opkomende water. Met mijn vooruitziende blik had ik al twee thermoskannen met kokend water gevuld, dus we hebben koffie genoeg om de tijd geriefelijk door te komen. Nou ja…geriefelijk…

Zodra het water weer hoog genoeg is, zullen wij naar de haven varen. Het is fantastich om te zien hoe snel het water opkomt.

Even later horen we klotsende voetstappen naderen… Het zijn de buurtjes. Margreet, een brede lach van oor tot oor, vastbesloten om van haar zojuist verworven pensioen te gaan genieten, zit als een koningin in haar drijvende koets. Theo sjokt er geduldig voor. Nu is het hun beurt voor een nieuw avontuur… Wadlopen!

Als we afrekenen reageert de havenmeester enthousiast: “Wijk bij Duurstede! Dat oude schip met dat clubhuis! Zo sfeervol! Geweldig! En dan ging je die trap af naar die kantine. En als er niemand was…dan stond er gewoon een kommetje met geld op de bar. Met een briefje: We zijn er even niet. Tap maar een biertje en gooi het geld maar in het kommetje. Dat waren nog eens tijden!”